به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری حوزه، آیت الله شیخ عیسی احمد قاسم در سخنانی به مناسبت میلاد امام حسن مجتبی علیه السلام در روستای الستره بحرین گفت: اهل بیت علیهم السلام درس های فراوانی در مبارزه با ظلم به ما داده اند. شرایط زمان و مکان از حکم شرعی جدا نیستند.
وی ادامه داد: امامانی همچون امام صادق و امام کاظم علیهما السلام، قیام نکردند و تهدیدی برای حکومت وقت ایجاد نکردند، اما چرا مورد تعقیب قرار گرفتند؟ زیرا سیاست اموی و عباسی هیچگاه دست از تعقیب ائمه برنداشت.
آیت الله قاسم افزود: این از حماقت سیاسی است که مزاحم شخصیتی بشوی که تهدیدی برای تو ایجاد نمیکند. اما آنها با این حال دشمنی بزرگتر از امامی که در خانه نشسته بود برای خود نمیدیدند و این نشان دهنده جایگاه اهل بیت است و اینکه آنها در راس امت و حاملان پرچم اسلام بوده اند.
وی بیان داشت: نماز یک فرد از حالات او تاثیر میپذیرد و او میتواند آن نماز را خوابیده یا نشسته یا ایستاده بخواند تا چه رسد به امور عام و کلان اسلام؟ قیام یا عدم قیام امام متاثر از حالات روحی و مزاجی او نیست بلکه این حکم شرعی است که واکنش امام را تعیین میکند.
رهبر شیعیان بحرین گفت: بلال، یاسر و سمیه شکنجه میشوند اما قیامی صورت نمیگیرد، زیرا نهی از قیام و مبارزه وجود دارد. اما آیا این وضع ادامه یافت؟ نه چون پیامبر(ص) دست به جنگ زد. پس آیا پیامبر ترسو بود و بعد شجاع شد؟ نه پیامبر از اول شجاع بود اما اوضاع خارجی و روزگار فرق کرد.
وی افزود: با توجه به اشتراک ائمه(ع) در شجاعت و با توجه به تفاوت اوضاع خارجی، هیچکس حق ندارد فقط طرفدار امام حسین یا امام حسن باشد یا بر موضع یکی از ائمه(ع) متعصب باشد.
آیت الله عیسی قاسم گفت: برای تعیین و مشخص شدن موضع مناسب باید بینش اسلامی روشن و فهم کافی فقهی داشته باشیم، زیرا مسیر زندگی یک مسلمان هیچگاه جدای از فقه نیست و بدون فقه دین وجود ندارد و دین بدون فقه خیال و ادعای دروغین است. آیا میتوان گفت امور عمومی مسلمانان جدای از فقه است؟
وی خاطر نشان کرد: این بینش بستگی به میزان آگاهی امت دارد. آگاهی امت در تمامی ابعاد از جمله تاثیرات محیط اطراف.
آيتالله عیسی قاسم تاکید کرد که باید میزان نیروها و نقاط قوت و ضعف خود و طرف مقابل را بررسی کنیم. میزان آمادگی مردم برای جانفشانی و میزان انضباط امت اقتضا میکند که دست به برخی اقدامات بزنند و برخی اقدامات را رها کنند. در زمان امام حسن(ع) نیز برخی طرفدار جنگ و برخی با صلح موافق بودند و رهبری این است که اقدام مناسب را انتخاب کنی. رهبر خوب باید میزان انضباط امت و مورد اعتماد بودن آنها را بسنجد. ممکن است یک پیروزی در ظاهر حاصل شود اما به سود طرف مقابل تمام شود و مثلا منجر به روی کار آمدن وزرای فاسد شود.